Farcela

Czasownik, tak moi drodzy czasownik, niby pozornie bez końcówki -are, ere, ire, a jednak czasownik. Bo "farcela" to fare + ci + la.
Jest to tzw. verbo pronominale, czyli czasownik, do którego "doklejamy" pronomi czyli dopełnienia.
W tym przypadku aż dwa: ci oraz la.
I jak to z verbi pronominali bywa, dopełnienia zmieniają kompletnie znaczenie czasownika.
"Fare" czyli po prostu robić nagle oznacza: dać sobię radę, wytrzymać (nie patrzę do słownika, tłumaczę z głowy).

Odmieniamy tylko czasownik fare, ci (które zamieniło się w ce) oraz la pozostają bez zmian.
I tak odpowiednio w czasie presente indicativo mamy:
io ce la faccio, tu ce la fai, lui/lei ce la fa
noi ce la facciamo, voi ce la fate, loro/Loro ce la fanno

- Non ce la faccio piu' - już dłużej nie dam rady, już dłużej tego nie wytrzymam.
- Ce la fai? - Dasz radę?

Jeśli chcemy do zwrotu dodać dodakowy czasownik "dać radę coś zrobić", wówczas posiłkujemy się przyimkiem "a".
- Ce la fai a scendere? - Dasz radę zejść (np. ze schodów)?
- Ce la fai a spingere? - Dasz radę pchnąć (np. drzwi)?

Jeśli dodatkowy czasownik rozpoczyna się na samogłoskę "a" np. aprire, wówczas musimy do przyimka "a" dodać spółgłoskę "d":
- Ce la fai ad aprire? - Dasz radę otworzyć?

Przy innych samogłoskach nie jest to konieczne, ale nie jet też błędem:
- Ce la fai ad uscire? - Dasz radę wyjść?

Chiaro? :)